Powrót do korzeni i błotne wulkany

Być w Azerbejdżanie i nie zobaczyć naskalnych rysunków (petroglifów), to jak być w Rzymie i nie zobaczyć papieża))). Dlatego decyzja zapadła bardzo szybko. Wynajętym chevroletem pojechałem na południowy-zachód autostradą wzdłuż Morza Kaspijskiego. Google maps poprowadził mnie prawidłowo i nie musiałem kluczyć. Piękny majowy dzień. Dookoła Kajobraz pustynny, ubogi w roślinność. Muzeum w Qobustanie jak przystało na Azerbejdźan urządzone ciekawie i poczęści multiaktywnie. Chyba już czas na nudne muzea na świecie minął, a stosowanie technicznych nowinek zaczyna być normą. W końcu te dzieciaki trzeba czymś zachęcić )))).Muzeum umieszczone w budynku zawiera zbiory z przed kilkunastu tysięcy lat. Jeżeli ma się trochę wyobraźni, to samo
myślenie o tak odległych czasach pobudza różnego rodzaju myśli o przemijaniu, wieczności i takich tam filozoficznych pierdołach;-). Ok. 1 km od budynku muzeum znajdują się na wolnym powietrzu skały z rysunkami naskalnymi. Nie można ich dotykać, ale
ich bliskość powala. Jest się tak blisko tamtego świata. Poza rysunkami naskalnymi można zauważyć otwory w skałach, które służyły jako miejsce składania ofiary z krwi zwierząt. Jest też coś na obraz ręcznego żarna, w którym mielono nasiona zbóż.Chodząc wśród skał trzeba uważać na gady oraz jaszczurki dość pokaźnych rozmiarów, a i wąż się czasami trafia))). No i przepiękny patyczak mi zapozował do fotki. Nie wiem dlaczego, ale te gadziny jakoś na mnie zawsze robią dobre wrażenie i jak coś upoluję aparatem, to jestem niesamowicie zadowolony. Niedaleko muzeum mieści się stary cmentarz muzułmański, który wydaje się być daleki od naszych wyobrażeń. Ponoć w pobliżu muzeum znajdują się wulkany błotne. Jednak mnie interesują te wulkany błotne bardziej na
południe od Qobustanu jakieś 20 km autostradą. Niestety nikt nie jest w stanie powiedzieć jak tam trafić, Jako wskazówkę dla chętnych mogę podać, iż po wjechaniu na autostradę jechałem aż do pietrwszej stacji benzynowej i za nią skręciłem w pustynną drogę, przejechałem przez przejazd kolejowy i pognałem przez pustynię. Oczywiście na autostradzie nie było żadnego znaku, że taki zjazd istnieje. Jadąc sobie tak przez pustynię, no może to było coś w rodzaju prerii))) zacząłem tracić nadzieję, iż kiedykolwiek dotrę do tych błotnych wulkanów. Po drodze z samochodu udało mi się sfotografować żołnę, która jednak była bardzo płochliwa i nie chciała mi pozować.
W końcu dotarłęm do zabudowań w środku prerii. Były to 2 domy, jakby opuszczone. Po podjechaniu do nich otoczyły mnie wielkie psy, które na szyjach miały skórzane obroże z nabitymi wielkimi kolcami. Brrrrrr, szybko zawróciłem i zacząłem zmierzać do autostrady, pozbawiony nadziei na zobaczenie wulkanów. Po drodze przejeżdżając obok jakiegoś szybu, zobaczyłęm stróżówkę.Stróż wskazał nam drogę. Okazało się, że wulkany są na wzniesieniu na przeciwko tej instalacji, Wystarczyło podjechać pod strome wzniesienie i już były. Niesamowity księżycowy widok. Oczywiście żadnego drogowskazu, ot takie tam sobie wulkany. Cóż, że jest ich tak mało na świecie. Azerowie jakby nie wiedzieli, że one w ogóle istnieją. Na wzniesieniu miła niespodzianka, Mercedes Bus z lat osiemdziesiątych. Z daleka już myślałem, że są to Polacy, ale jednak byli to Niemcy z okolic Frankfurtu nad Menem, którzy podróżowali nim do Kazachstanu. Po miłej pogawęce i sesji zdjęciowej powróciłem do Baku. Czarny lakier samochodu nie był juz po tej wycieczce taki czarny)))). Aha, no i muszę dodać, iż błoto, które sie wydobywa z wulkanów jest zupełnie chłodne. Jedna z fotografii pokazuje też, że kraj ten na ropie leży, wystarczy grzebnąć patykiem, a ropa już się pojawia.

Zdjęcia (27)

Komentarze (0)